HOUSE OF CARDS 4.SEZON FINAL İNCELEMESI: HER ŞEY NE HAKKINDA, FRANK?

House of Cards, Frank ve Claire iktidarı korumak için bir kez daha kaosa başvurmalarına rağmen, 4. sezonu omuz silkerek bitirir.

[Bu bir incelemedir House of Cards 4. sezon SPOILERS olacak.]

Gittikçe daha çok, sanki işi gibi geliyor House of Cards Frank ve Claire Underwood'un hikayesini ve elde edip iktidara tutunmak için gidecekleri gizli uzunlukları anlatmak değil. Bunun yerine, Netflix'in amiral gemisi serisi, büyük ölçüde, akış devinin tercih ettiği TV izleme yönteminin, yani aşırı izlemenin sözde faydaları için örnek bir vaka olmakla ilgilendi.

Dizi, dünyayı prestije değer olduğu konusunda ikna etmeye hevesli çocukça politik gerilimden, değersiz karikatürize karakterini tamamen kucaklayan çocukça bir politik gerilime hayranlık uyandıracak şekilde geçiş yaptı. House of Cards başka şekillerde de değişti. En önemlisi, gösteri, Frank'in uzun zamandır çalıştığı her şeyi geri almakla tehdit eden yoldaki tümsekler, bir dizi uyumlu hızlı ateş anı lehine, tipik bir sezon boyu hikayesi fikrini pencereden attı. Son birkaç yıl - bu, yanlarında herhangi bir gerçek sonuç ya da sonuç duygusu getirmiyor. Bu anlar kalıcı bir anlam ifade etmiyor çünkü dizinin ilgisini çeken şey bu değil; sadece bu önemsiz sorunların veya iğrenç örneklerin, izleyiciyi bir bölümden bir sonrakine götüren araç görevi görmesini istiyor.

Örnek olay: 4. sezonun son anları, önceki 13 saat boyunca yaşanan olaylar için herhangi bir kapanma duygusu sunmakla ilgilenmiyor. Bunun yerine, bu kapanış anları tüm enerjilerini daha fazlasının oluşturulmasına harcıyor; Sırada ne olacağı sorusu, bir son fikrini arka koltuğa kesin olarak yerleştirir. Hiçbir doruk noktası yok, yok yok; sadece bir dizi küçük doruğa karşı mücadele ve ardından daha fazla yükselen eylem var. İsteğe bağlı, aşırı televizyon sezonunun bu dünyasında Netflix, norm haline getirmeye kararlı, bir dizideki aksiyonu House of Cards izleyicinin izlemeyi bırakması için bir neden olmasın diye yükselmeyi asla durduramaz.

Sezon 4, karakterlerin gemiyi yönlendirmesine izin veren daha az başarılı olan 3. sezon deneyine göre belirgin bir gelişme olsa da, karakter yakınlığı ile şovun siyaset tasvirinin yüzey seviyesindeki formalitesi arasında bir orta yol arayışı, düzensiz bir izleme deneyimi sağlar. Sanki sanki House of Cards Underwood'un öyküsünün küresel değilse de ulusal bir sahnede oynanmasını görme arzusunu nasıl uzlaştıracağından emin değil, aynı zamanda ona 'kapalı kapılar ardında' güven düzeyi de veriyor. Bu kararsızlık duygusu ya da temel benliğinin iki yarısını birleştirme yeteneği, sezonun boğuk finalinde kendini gösteriyor. Bir uçurumun ucunda sona ermek veya bir devamı için ipucu vermek bir şeydir, ancak bu şeyler genellikle izleyicinin ufukta bir bitiş noktası fikri olduğunda işe yarar. 4. sezonun bu türden bir şey sağlama arzusu yoktur. Ve bu nedenle, dizinin baş karakterinin izleyicileriyle küçük bire bir görüşme için dördüncü duvarı kırmasına olan ilgisinin devam ettiği düşünüldüğünde, izleyiciye karşılık verme, belki de sormak için bir şans verilmesi doğal görünecektir başkan: 'Her şey neyle ilgili, Frank?'

gölgelerde ne yapıyoruz.

Sadece bu, sorulacak en iyi soru olmayabilir, çünkü son sezonlarda, Frank'in doğrudan konuşması, çeşitli olay örgüsünü bir dizi kolayca sindirilebilir madde işaretine yoğunlaştırmak için bir bahane haline geldi ve karakterin çerçevesine gerçek bir içgörü sunma girişiminden daha az oldu. aklın. Belki de dizinin, Kevin Spacey'nin gösterişli performansı bir yana, Frank Underwood'un yazarlarının düşünmek istediği kadar ilginç ya da zorlayıcı olmadığı gerçeğiyle uyuşan bir uzantısı bu. Ve belki de seyircinin Başkan Underwood'un yoğun günlerinden bir anını skandaldan sonra skandaldan kaçmasını, gerçek ve karakter çeşitliliğinin suikast girişimlerinden sağ çıkmasını ve ikna edici olmayan şekilde zorlu bir rakiple savaşmasını istediğini hissedebilirler. Joel Kinnaman'ın sosyal medya meraklısı Will Conway, onlara güvence vermek için aslında tüm bunların bir anlamı var.

Şimdilik, şov, niyetlerinin ötesinde ne olduğuna dair bir fikir olamayacak kadar dağınık, 'Frank ve Claire Underwood gücü arzuluyor ve arzularını doyurmak için her yere gitmeye hazırlar.' Bu temel fikir, sezonun ilk bölümünü taze ve heyecan verici hissettiren şeydi. Frank ve Claire'in ilişki kurması fikri medeni bir Soğuk Savaş gerçek çatışmanın cazibesine ve öngörülemezliğin belirgin halkasına sahipti - son olarak, dizi, Francis'le baş başa kalmaya değil, aynı zamanda potansiyel olarak on sayıyı duymasını sağlayacak bir tür etik olmayan azim ve dayanıklılığa sahip bir rakip bulmuştu. . Yine de, başkan ve eşi yeniden birbirleriyle gizlice anlaşıp kitap çalan yazardan konuşma yazarı Thomas Yates'i (Paul Sparks) evliliklerine davet etmeden önce sezon henüz bitmemişti.

Çarkı statükoya bu şekilde geri döndürmek, dizinin anlatısını önemli bir şekilde zayıflatır, çünkü bu, bu karakterler için gerçek sonuçları beraberinde getirebilecek bir tür hikaye anlatımına karşı bir tiksinti yaratır. Ama aynı zamanda, yaratıcı Beau Willimon'un ayrılışının, Frank V Claire: Underwoods'un Alacakaranlığı Diziye uygun ve doğal bir son nokta olarak, Netflix ise belki de dizinin yokluğunda abonelik oranlarının azaldığını gördü. Durum böyle olabilir veya olmayabilir, ancak perde arkasında ne olursa olsun, izleyiciye, Frank'in Oval Ofis'teki masaya yankılanan yüzüğünü vurmasının antitezi olan bir final bıraktı; onun yerine, bir başkanlık omuz silkme, 'Sanırım seneye seni göreceğim' dedi.

minecraftta kalkan nasıl yapılır

5. sezonda daha büyük bir sonuç ortaya çıkabilir ve bu belki de dizinin daha sadık hayran kitlesi için bir getirisi olacaktır. Ancak sezonun tamamı için sağlam, ikna edici bir sonucun veya bu son 13 bölümde tanıtılan birçok yardımcı olay örgüsünden herhangi birinin eksikliğini telafi etmeyecek - geriye dönük hikaye anlatımı nadiren yapar. Sezon 4, Frank ve Claire'in bir rakibin sözde yıkıcı darbesini bir kez daha atlatmak için kaos yaratmasıyla sona eriyor - bu sefer bir ağaç dalına inen bir serçenin tüm gücüyle inen Tom Hammerschmidt'ten (Boris McGiver) bir gazeteciydi. . Sonuç olarak, Underwood'ların kaosa dönüşü, beklemede olan doruk noktasından farklı bir çıngırak olmasına rağmen, House of Cards sinir bozucu bir şekilde bu tür seslere aldırış etmeden kalır.