Umbrella Academy yıldızları Ellen Page, Robert Sheehan ve Aidan Gallagher ile dizide karakterlerini canlandırmanın zorlukları hakkında röportaj yapıyoruz.
Ellen Page şu filmlerde rol aldı: Juno, Başlangıç , ve X-Men: Gelecek Geçmişin Günleri . En son projesi Netflix’in Şemsiye Akademisi , aynı adlı çizgi roman serisine dayanan sıra dışı bir süper kahraman draması. Hargreeves ailesinin süper güçleri olmayan tek üyesi olan ve kemancı Vanya Hargreeves'i oynuyor. Robert Sheehan şu filmlerde rol aldı: Ölümcül Oyuncaklar: Kemikler Şehri , Jeostorm , ve Ölümlü Motorlar . İçinde Şemsiye Akademisi , ölülerle konuşabilen ve telekinezi ile olayları hareket ettirebilen bir medyum olan Klaus Hargreeves'i oynuyor. Aidan Gallagher, kıyamet bir gelecekten dönen genç bir zaman yolcusu olan Beş Numara'yı oynuyor.
IkincieltaNoto: Etrafta atlayacağım. Bu arada gösteri olağanüstü. Teşekkür ederim. Gerçekten, gerçekten kazıyorum.
Millet, çizgi romanları okudunuz mu? Ve eğer yaptıysanız, çizgi romandaki karakterlerinizle dizideki en büyük değişiklik nedir?
Robert Sheehan: Çizgi roman uzmanlarımız Aiden'ın onu almasına izin vereceğim.
Aidan Gallagher: Önceden kesinlikle çizgi roman hayranıydım ve spoiler bölgesi genişlemesine kadar şov hakkında ne söyleyebileceğimi bilmiyorum, ama kesinlikle gösterinin hakkını verdik. Ve çizgi roman hayranları bundan memnun kalacak. Daha gerçekçi ve bu 10 saatlik Netflix formatına uydurmak için bazı şeyleri ayarladık. Ama hepimizin aşina olduğu aynı karakterler.
Robert Sheehan: Bence çizgi roman bir tür paralel boyutta var, bizler türden, kurallar farklı, rüya mantığı geliştirildi. Steve Blackman’ın şovdaki misyonunun şovu gerçeğe dönüştürmek olduğunu düşünüyorum. Neredeyse. Hala küçük bir tuhaflık rezervi var, ama çok düşünüyorum, hepimiz mümkün olduğunca tamamen yuvarlak üç boyutlu gerçek insanlar olduk.
IkincieltaNoto: İlk çizgi romanı okudum. Ve bir diziye nasıl uyarlanacağını çok merak ettim. Çünkü görsel olarak çok çılgınca, değil mi?
Robert Sheehan: Ne düşündüğümü biliyorsun, modern teknolojinin yokluğundan hoşlanıyorum.
Aidan Gallagher: Evet.
Ellen Page: Cep telefonları anlatıyı mahvediyor. O kadar zor. Birinin bir kapıda görünmesini sağlayamazsınız. Ya da, birkaç mesafe ve biri araba gibi - Yapamazsın-- Bütün bunları ortadan kaldırır çünkü birisi 'Hey, buralarda mısın?'
Robert Sheehan: Evet [GÜLER].
Ellen Page: Pek çok filmde oynadığımı hissediyorum - 'Çok fazla filmde bulundum' gibi. Tıpkı 'Cep telefonu yok' gibi bilinçli bir seçim yaptığımız birden fazla film.
Robert Sheehan: Evet. Sanırım insanlar bir ara vermek için can atıyorlar. Şov size sunacak - muhtemelen bir telefonda izliyor olsanız bile. Ama biliyorsunuz, akıllı telefonlar tarafından tamamen yönetildiği ve takıntılı olduğu bir dünyada size bir mola teklif ediliyor. Bu yeni bir yol. İnsanlar artık eskisi gibi iletişim kurmuyor.
SR: Ellen, karakterin birçok yönden oyuncu kadrosunun geri kalanından daha sağlam. Bu, tüm bu çılgınlığın bir parçası olarak onu nasıl ayrı kılar?
Ellen Page: Nasıl hissettiği açısından? Evet, onun yüzünden-- Demek istediğim, hepsi açık bir şekilde çocukken istismarcı bir evdeydiler. Ve bence Vanya için sadece bileşik faktör, ona sürekli olarak özel olmadığını, sıradan olduğunu hatırlatmasıydı. Yani sadece babası ona kötü davranmakla kalmadı, aynı zamanda diğer çocuklar tarafından da gerçekten kötü muamele gördü. Yani tüm aile tarafından dışlanmış gibi. Ve şimdi bir yetişkin olarak, değersizlik, depresyon duygularıyla gerçekten mücadele ediyor, arkadaşlıkları bile olsa, samimi ilişkilerde bile çok zor zamanlar geçiriyor.
Robert Sheeham: Oh, bu kalbimi kırdı. Siz neredeyseniz… Söylemeyeceğim.
Ellen Page: Evet, maalesef bu onun deneyimi oldu. Gruptan farklı olmak. Bu soruyu cevapladım mı?
IkincieltaNoto: Evet, evet, kesinlikle.
Robert Sheehan: Oldukça sevimli.
IkincieltaNoto: Robert, senin karakterin dizinin en çılgın karakterlerinden biri değilse de. Bu kadar gevşek bir topu oynamaya nasıl yaklaştınız?
Robert Sheehan: Bilmiyorum. Demek istediğim-
oyunsonundan önce marvel filmleri hangi sırayla izlenirAidan Gallagher: Harika.
Robert Sheehan: Pekala, bu sefer birkaç farklı yaklaşım yapmaya ve ne olacağını görmeye çalışıyorum. Bir çeşit yaratıcı-otomatik yaklaşımlar. Bu yüzden küçük bir görsel günlük oluşturdum ama sorun şu ki çizemiyorum. Ve otomatik yazma olayı, sorun şu ki yazamıyorum. Bu yüzden, karakter olarak oldukça ilginç olan pek çok şey yazdım. Çünkü mantıksız bir düşünceyle başlıyorsunuz. Doğaüstü olanı yapacak bir şey olabilir. Ama doğal olarak, siz sadece bir tür yazıyor, yazıyor ve bir tür akış durumuna girmeye çalışıyorsunuz. Aslında çocukluğa dair pek çok şey ortaya çıkmaya devam edecek ve bu sesin kafamda gittikçe yükselen ses olduğunu ortaya koyacaktı. Sahip olduğu sorunlar bunlar. Bunlar şeylerdir. Yani ters terapi gibi bir şeydi. Yani, bu ilginçti. Bütün o şeyler ilginçti. Demek istediğim, görsel günlük pek iyi gitmedi çünkü çizmeye çalıştığım şeyleri Google'da tuttum. Küvete birkaç musluk çekmem gerekiyor ve bunu bir saatliğine Google'da araştırdım. Ama biliyorsun, yapmaya çalışıyorum, onun deli gibi, çılgın olmasını gerçekten istemedim. Ve umarım dizi ilerledikçe, alternatifin ne olduğunu görmeye başladığınızda, bu tür bir vahşilik, bu tür bağlanmamış, bağlanmamış bir çılgınlık haklı çıkar. Ne demek istediğimi biliyorsun? Yolculuğunda. Bu yüzden, insanların Klaus'un ne olduğunu tam olarak bilmeden önce Klaus’un tüm yolculuğunu görmeleri için sabırsızlanıyorum.
IkincieltaNoto: Aiden, Beş Numara, yaşının ötesinde bir bilgidir. Ergenlik bedenine hapsolmuş bir yetişkin olan birini oynamaya nasıl yaklaştınız?
Aidan Gallagher: Evet, fiziksellikle başladım. Gabriel'in çizgi romanlarla yaptıklarını görsel olarak aldığımdan emin olmak istedim. Bunu doğru yapmak istedim. Ben de duruşu ve orada durup nasıl görüneceği üzerinde çalıştım. Fiziksellikle etkileşime girme şekli, ellerini kullanma şekli. Ve bu, başladığım ilk şeydi. Senaryolardan daha fazlasını elde ettikçe, zihniyeti ve olaylara nasıl tepki vereceği üzerinde çalışmaya başladım. Ve bunun sayesinde, bu tür ikinci bir zihniyet geliştirdim. Ve dinamikler üzerinde çalışan farklı karakterlerin kimyasını aldık. Dizi ilerledikçe bu daha da doldu.
Robert Sheehan: Evet. Film çekmeden önce, bir odada çok fazla uğraştık. Bu paha biçilemez.
Aidan Gallagher: Evet. Sebeplerin ne olduğunu gerçekten anlamak için.
ejderhanı nasıl eğiteceğin konusunda hıçkırık kaç yaşında olacak 3Robert Sheehan: Evet, özellikle de bu çok karmaşık ilişkileri canlandırmaya çalışırken ve bunlar çocukluktan beri var.
Ellen Page: Ve 10 saatlik bir şeye hazırlanıyor. Bu benim için çok yeniydi. Çok dikkatli olmak ve gerçekten adımlarınızı takip etmek ve zamana dikkat etmek, sabırlı olmak ve… Evet, çok eğlenceli.
Robert Sheehan: Evet. Biliyorsunuz, lojistik açıdan bazı günler, programda bir blok biraz aşılmış olurdu, diyelim ki dördüncü ve beşinci bölümler. Ve altı ve yediye çıkmış olacağız. Yani, sürekli bir farkındalık vardı.
Ellen Page: Ya da üç kişilik bir şey çekiyor olabilirsiniz ...
Robert Sheehan: Yani evet, sonuna geldiğinizde, bunlar kaçınılmaz olarak yol boyunca kaçırdığınız hurdalardı. Yani dokuz yaparken üçe dalmak zorundasın.
Aidan Gallagher: Bunu düşünmek için zamanınız var ve bu çok yardımcı oluyor.
Ellen Page: Çünkü fiziksellik harika bir örnek. Bir yayın büyük bir parçası olabilir.
Aidan Gallagher: Ama bir de vardı, oh evet, orada bir şey var.
IkincieltaNoto: Bu çılgınca, çünkü fiziksellik dedin ve bir saniyeliğine öne çıkma ya da düzelme şeklin .
Aidan Gallagher: Görsel olarak bunun büyük bir parçasıydı. Ama bundan da öte, çok fazla zihinsel tik var ve çizgi romanları referans olarak kullanacağım çünkü aslında bir dizinin ne kadarını söyleyebileceğimi bilmiyorum. Çizgi romanlarda, Five ile sindirilecek çok şey var. 58 yaşında. Bu bedene hapsolmuş. Dahi düzeyinde bir zekası var. O deli. Manken olan bir karısı var. Ve bunu sayfada okurken, tıpkı 'Bekle, bekle, ne?' Gibi Ve almaya devam ediyor - hiçbir şey açıklamıyor. Sadece devam ediyor. Ve 'Vay canına!' Gibisin. Yani bunu gerçeğe dönüştürdüğümüzde çözülecek çok şey vardı. Tamam, sebebi ne? Bu neye benziyordu? Kıyametteki Beş'in başına gelen ekran dışı arka plan hikayesini daha fazla deneyin ve anlamaya çalışın. Yani zihinsel ve fiziksel olarak, bunlar üzerinde çalıştığım iki şeydi.
IkincieltaNoto: Bu harika. Ellen, bu yolculuktaki seyircilerin gözü Vanya ne yönlerden?
Ellen Page: Bence değişiyor. Bence farklı karakterler, farklı noktalarda göze çarpıyor. Bence eve gitme konusunda onun bakış açısıyla biraz açığız. Bence omuzlarında oturan bir şey var, aile hakkında yazdığı bu anı ve onlar tarafından nasıl tedavi edileceğine dair yaklaşan bir kıyamet hissi. Onlar biraz sinirli oldukları için ve o eve girip bizi içeri sokan biri gibi. Ve karakterlerle ilk kez tanışıyoruz falan.
Robert Sheehan: Sizi içine çeken o karakter olarak başlamanız çok güzel.
Ellen Page: Ve bence dallanmaya başlıyor.
Robert Sheehan: Herkese karşı ayrı hissediyorsun.
Aidan Gallagher: Sürekli bir bölünme var.
Ellen Page: Evet, dallanmaya başlıyor. Her şey bir şekilde geri geliyor. Ve sanırım muhtemelen farklı insanların her karakterle ilişki kuracağını düşünürdüm. Ve her karakterin kendi durumunda taciz edici travmanın nasıl ortaya çıktığına dair kendi örneği vardır. Ve bu yüzden, Vanya’nın hayatında Klaus’un hayatına karşı, vesaire vesaire farklı insanların bunun nasıl tezahür ettiğiyle ilgili olacağını hayal ediyorum.
IkincieltaNoto: Ölü insanlarla konuşabilen bir uyuşturucu bağımlısı zor bir satıştır. Bu unsurlar Klaus'u çocukluğunda ve yetişkinliğinde nasıl etkiledi?
Robert Sheehan: Bence bu onu her zaman uyuşukluk arzuluyor. Bu, Steve Blackman'ın büyük bir dahinin vuruşuydu, ölüler tarafından rahatsız edilmek kavramına alındı ve esasen gerçeğimize daha yakın bir şeye, yani uyuşturucu bağımlılığına dönüştürüldü. İnsanlar kafalarındaki iblisleri susturmak için uyuşturucu kullanıyorlar. Öyleyse, bunu bir şekilde alırsınız ve bu muhtemelen soyuttur.
Ve çocukken güvenli bir çevreye sahip olma fikrini tamamen yok etmesi onu çocukken nasıl etkiledi? Ve bu izler ömür boyu sürer. Yani bu büyük bir şey. Nihayetinde Klaus'u tamamen tutukladığını düşünüyorum. Mesela, tanıştığınızda komik - Yedi ya da sekiz yaşlarındayken babasının ayrılması gereken birini tanıyordum. Ve bazen bu kişi yedi ya da sekiz olur, ne demek istediğimi anlıyor musunuz? Günün uzun süreleri gibi. Sanki bir kısmı çocukluklarında bu travmatik olay yüzünden tutuklanmış gibiydi. Ve bence Klaus'a olan buydu. Klaus'la ilk tanıştığımızda böyle, wooo! Bu sersemlemiş çocuk gibi çünkü o hala bir çocuk. Sanırım hiç büyümedi.
SR: Bu harika. Siz harikasınız. Zaman ayırdığın için çok teşekkürler.
